Zon zon en nog eens zon.....

Lieve mensen,

Goed nieuws!! We hebben leeuwen gespot!!! En wel: Simba, Mufasa, Scar en Nala tegelijkertijd!!! En dit in Johannesburg in het Montecasino-theater tijdens de musical “The Lion King”. Wat een super-musical!! Geweldig om dit in het land van herkomst te mogen zien. Tranentrekkend....

Oud&Nieuw 2007-2008.. Een bijzondere, onvergetelijke nacht.. Gerust krankzinnig te noemen. Dit keer eens niet in ons Stadsie Utreg gevierd, maar in een township nabij Johannesburg. Door Martha (één van de childcare-workers van Sizanani Children’s Home) waren we uitgenodigd dit feest met haar en haar familie te vieren. We waren één grote, levende attractie. Werden als prins en prinsessen onthaald en na 1 minuut moesten we de Afrikaanse danspassen leren en werden we volgegoten met bier, en nog meer alcohol.. We moesten blijven slapen, alle hutjes waren voor ons gereserveerd (lees, een bed werd probleemloos aan ons afgestaan)... Na de nodige danspasjes, drankjes, foto-shoots (iedereen wilde 100 keer op de foto) werden we meegesleurd naar een township-kroeg. Hier werden we nog even mee het toilet ingetrokken waar iedereen om de beurt ongegeneerd even voor onze neus ging zitten plassen... Vreemde gewoonten hebben die Afrikaners!!! Wij hebben onze plas-beurt maar even aan ons (eh hen....) voorbij laten gaan. Om 0.00u sloeg de sfeer compleet om. Vechtpartijen waren de sensatie van dat moment, iedereen stormde daar op af. Ook werd alles (van autobanden tot bankstellen tot matrassen) in de fik gestoken. De hardheid van deze cultuur werd ons nog even extra duidelijk toen we getuige werden van het straffen van een puber-meisje. Volgens een groot deel van de aanwezigen was ze te lang buiten de poort geweest. Haar moeder was het hier niet mee eens, maar de meerderheid wint, en het meisje werd middels riemslagen gestraft voor haar “ongehoorzaamheid”. Dit ging door merg en been en het feest was voor ons geen feest meer... Naar bed dan maar... De stamp-muziek bleef draaien...draaien...draaien... tot de volgende ochtend. En wij hadden geluk, de box stond voor ons raam te springen, geen oog dichtgedaan dus! Deze oudejaarsnacht was er één om nooit te vergeten..

Na afscheid te hebben genomen van Joep, de bus richting Maputo genomen (Mozambique). Onze laatste relax-week kon beginnen! Het reizen was echter enorm afzien.. Van Maputo moesten we om 5.30u een mini-bus nemen naar Tofo. In eerste instantie zaten we redelijk ok, maar op elke hoek van de straat werd er weer één of andere stinkende Mozambique-kees opgepikt met tassen vol aan rijst/suiker/trommels/fietsen...ALLES! En dat STINKT! Nooit geweten dat zweet ZO kon stinken! GATVER! En dat 10 uur verdragen is werkelijk waar een hele opgave... Maar we hebben het gered. En de eindbestemming is een paradijsje! We slapen in een knus, romantisch hutje met het ruizen van de zee op de achtergrond en met verse garnalen op het menu die verrukkelijk zijn! De zon is heerlijk maar superfel! Factor 30 bod geen garantie, gevolg... zo rood als een kreeft! Beetje jammer, daar gaat ons plan om lekker bruin thuis te komen in Nederland! Waarschijnlijk wordt dit bruin-rood-wit-vellen....

En al met al gaat het dan ook gebeuren, de fundatiemeisjes komen weer naar Nederland! Na weer een ontzettende helletocht in een minibus terug naar Maputo, bleken alle bussen naar Zuid-Afrika voor de komende dagen echter volgeboekt te zijn... Dus er stond ons de volgende dag net zo'n reis te wachten... Tjeetje, je moet er echt wat voor over hebben om de mooie plekjes op aarde te bewonderen... En per slot van rekening bleek ook het hostel vol, dan maar een hotelkamer. Eenmaal weer in Johannesburg aangekomen, was het heerlijk thuiskomen bij Tako en Rikus. En we willen jullie aanraden om nooit vlak voor verrek anekdotes uit te wisselen over rampscenario's... want wat Rikus net was overkomen leek ons ook toebedeeld... overboeking van het vliegtuig!!! Maar gelukkig bleken wij bij de gate toch een stoel te krijgen en later werden we in het vliegtuig nog gepromoveerd tot semi-business class reizigers! Echt heel relaxt!!!

En nu rest ons niets anders te zeggen dan... tot over een paar uur, dagen, weken in Nederland!!

We hopen dat jullie genoten hebben van onze verhaaltjes.. Wij hebben het in ieder geval altijd heel fijn gevonden on jullie reacties te krijgen, bedankt daarvoor!!

Heel veel liefs en ontzettend dikke zoenen,

Ilse en Nienke